Rozdział 1

Harry stał na peronie 9 i 3/4, oczekując przyjazdu Hogwart Expressu. Zastanawiał się, dlaczego właściwie na tablicach widniała liczba „9,75” zamiast „9 ¾”, ale nie potrafił znaleźć odpowiedzi. Może Ministerstwo znowu coś nowego wymodziło. Prawie wszyscy zgadzali się, że ostatnie wydarzenia oznaczają okres wielkich zmian w świecie czarodziejów. Ale jak to, tablice na dworcu też?

W pociągu szybko znalazł przedział, w którym siedzieli Ron i Hermiona. Dosiadł się do nich, wymienili się opowieściami o tym, jak spędzili wakacje. Dopiero wtedy Harry zorientował się, że oprócz nich trojga ktoś jeszcze siedzi w wagonie.

Była to czarnowłosa dziewczyna w ich wieku, o dość subtelnej urodzie. Miała lekko zadarty nos, równie lekko wydatne kości policzkowe i wąskie, lecz szerokie wargi. Z zaciekawieniem spoglądała na Harry’ego i jego przyjaciół, ale milczała. Potter zdał sobie, że zupełnie jej sobie nie kojarzy. Od czasu do czasu rzucała na niego spojrzenia spod długich rzęs, ale milczała dalej.

- Cześć – z inicjatywą wystąpił Ron. – Czy ty też jedziesz tym pociągiem?

- Ron, a to cię maznę – zwróciła mu uwagę Hermiona, po czym zwróciła się do nieznajomej. – Razem jedziemy do Hogwardu, więc poznajmy się.

- Ta, do Hogwardu – skrzywił się Weasley. – Przyganiał kocioł garnkowi.

- A skąd wiesz? – Granger spojrzała na niego z wyrzutem. – Skoro z peronu 9 i ¾ zrobili peron 9,75, to może i Hogwart przemianowali na Hogward?

- W „Proroku” nic nie pisało – Ron wzruszył ramionami. – Ale nie przerywajmy naszej nowej koleżance.

- Nazywam się Kasandra Swiftsure – wyznała czarnowłosa. – Przenieśli mnie do was z Durmstrangu, chyba na stałe.

Uśmiechnęła się tak uroczo, że Harry’emu zrobiło się takie „kch” w środku, a Ron przez dłuższą chwilę nie mógł wyjść z podziwu na widok jej zębów. Na brodę Merlina, nie dość, że nieskazitelnie białe i równe, to jeszcze wyglądały na prawdziwe! Takiego połączenia nie spotyka się codziennie…

Przez resztę podróży rozmawiali sporo, ale ze względu na obecność Kasandry, zarówno ona, jak i drużyna Harry’ego ograniczali się do pospolitych gadek o wszystkim i niczym, tak zwanego smolonego talku.

Wysiedli na stacji Hogsmeade, jak co roku, i powozami zaprzężonymi w testrale dojechali do Hogwartu, też jak co roku. Wtedy też Harry stracił z oczu Kasandrę, wmieszała się gdzieś w tłum. Za to do powozu dosiadł się Neville Longbottom.

Przed wejściem dostrzegli Hagrida, prowadzącego grupę onieśmielonych pierwszorocznych. Na ich widok leśnik odwrócił się i z poważnym wyrazem twarzy spojrzał na Pottera.

- Sporo się zmieniło… - powiedział.